Χαράματα η ώρα τρεις
Το ταβερνείο στις παρυφές των Εξαρχείων
είναι κάτι περισσότερο από γραφικό'
οι προσωπογραφίες λογίων στους τοίχους
υδατογραφίες ή σκαριφήματα κάποιου αισθαντικού θαμώνα
μαρτυρούν την αναντίρρητη άλω του πνεύματος
οι δε συμπότες έμψυχο αντίγραφο του διακόσμου
ήρωες του Πολυτεχνείου οι νεότεροι
από τη γενιά του ένα, ένα, τέσσερα οι παλαιότεροι
κόβουν και ράβουν, δεν σταματούν
"άμες πότ΄ημεν, άμες πότ΄ήμεν"
πίνουν και πίνουν απνευστί ζύθον και οίνον
εκθέτονταςμεγαλοφώνως τις ιαματικές τους συνταγές
για όλα τα δεινά της οικουμένης.
Και εγώ τι θέλω, τι γυρεύω ανάμεσά τους
ένας "συντηρητικός", ένα σκουπίδι του συτήματος
κάτι με πνίγει, θέλω να πάρω αέρα
να σεργιανίσω στη δυσώνυμη πλατεία
με τους ναρκομανείς, τους άστεγους, τους ανώμαλους
να δροσιστούν τα φρένα μου με κάποια γκράφιτι αναρχικά
"ΣΚΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ" λόγου χάρη
κι έπειτα διασχίζοντας την Αλεξάνδρας και μουρμουρίζοντας
σε ρυθμό εμβατηρίου το ίδιο σλόγκαν για τους φασίστες
να φτάσω κάποτε στο σπιτικό μου
κι ας εξακολουθούν οι άλλοι στις παρυφές των Εξαρχείων
να φλυαρούνε για τη σωτηρίας των κολασμένων
και τις δικές τους ενοχές.
.................................................
Έτσι λοιπόν "χαράματα, η ώρα τρεις"
με γλυκοκοίμισε η Ερημιά στην αγκαλιά της
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου