Τρίτη, Οκτωβρίου 30, 2012

Η ΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ


T S Eliot 
Time present and time past
Are both perhaps present in time future,
And time future contained in time past.
If all time is eternally present
All time is unredeemable.
What might have been is an abstraction
Remaining a perpetual possibility
Only in a world of speculation.
What might have been and what has been
Point to one end, which is always present.
Footfalls echo in the memory
Down the passage which we did not take
Towards the door we never opened
Into the rose-garden.

___________________

Go, go, go, said the bird: human kind
Cannot bear very much reality.
Time past and time future
What might have been and what has been
Point to one end, which is always present.

___________________________

Ο τωρινός χρόνος κι ο περασμένος χρόνος

Είναι ίσως και οι δύο παρόντες στο μελλούμενο χρόνο,

Κι ο μελλούμενος χρόνος περιέχεται στον περασμένο χρόνο.

Αν όλος ο χρόνος είναι αιώνια παρών

Όλος ο χρόνος δεν μπορεί να εξαγοραστεί.

Αυτό που θα μπορούσε να 'ταν είναι μια αφαίρεση

Που παραμένει μια μόνιμη δυνατότητα

Μόνο σ' έναν κόσμο ρεμβασμού.

Αυτό που θα μπορούσε να 'ταν κι αυτό που ήταν

Σημαδεύουν σ' ένα τέρμα, που είναι πάντα τωρινό.

Πατημασιές αντηχούν μες στο μνημονικό

Κάτω στο δρόμακι που δεν ακολουθήσαμε

Κατά την πόρτα που ποτέ δεν ανοίξαμε

Προς τη μεριά του ροδόκηπου.

.......................................................................

Φύγετε, φύγετε, φύγετε, λάλησε το πουλί: οι άνθρωποι

Δεν μπορούν ν' αντέξουν πολλή πραγματικότητα.

Ο χρόνος ο περασμένος κι ο μελλούμενος χρόνος

Αυτός που θα μπορούσε να 'ταν κι αυτός που ήταν

Σημαδεύουν σ' ένα τέρμα που είναι πάντα τωρινό.

Four Quartets (Τέσσερα κουαρτέτα) by T S Eliot 

Μετάφραση: Κλείτος Κύρου
___________________________________________________________
Η μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος
Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης


Τα όνειρά μου σαν παιχνίδια κουρδισμένα.
Και το μυαλό μου μια παράξενη πατέντα.
Οι αναμνήσεις μου, μου πιάνουνε κουβέντα.
Απόψε λέω να παίξω απ' τα κερδισμένα.

Κι έτσι τον δρόμο μου ανάποδα μαζεύω.
θυμάμαι όλα της ζωής μου τα λημέρια.
Τάιζα λύκους και μου τρώγανε τα χέρια,
Κι έτσι παιδεύτηκα να μάθω να χαϊδεύω.

Μόνος μου έφυγα και φτάνω μόνος.
Κι όλους τους δρόμους που με 'βγάλαν εδώ πέρα,
τους έχω πάλι περπατήσει σε μια μέρα.
Μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος.
Μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος.

Ύστερα ήρθαν οι χαρούμενες παρέες...
Όλο μου 'λέγαν, σε κανέναν δε χρωστάω.
Με πότιζαν οινόπνευμα να μάθω να γελάω,
κι εγώ τις άφησα κι έψαξα για νέες.

Η θάλασσα με μάζεψε απ' το δρόμο.
Μου χάρισε αλάτι να ξεχνάω,
μου έμαθε το κύμα να αγαπάω,
κι ένα κατάρτι έβγαλα στον ώμο.

Μόνος μου έφυγα και φτάνω μόνος.
Κι όλους τους δρόμους που με 'βγάλαν εδώ πέρα,
τους έχω πάλι περπατήσει σε μια μέρα.
Μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος.
Μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος.

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: