Πέμπτη, Μαΐου 31, 2012

ΜΟΡΦΕΣ



Αλφόνσος Λαμαρτίνος 

(1790- 28/2/1869)


Αλφόνσος Λαμαρτίνος
Πίνακας του Decaisne (1839).
[Βρίσκεται στο Μουσείο της γενέτειράς του ποιητή, Mâcon].

Ήταν 30 χρονών όταν κυκλοφόρησαν οι Ποιητικοί Στοχασμοί του
(Meditations Poetiques), έργο που έγινε ενθουσιωδώς δεκτό
από τους κριτικούς και διαβάστηκε από άπειρους λάτρεις
της ρομαντικής ποίησης, την οποία ανανέωσε και της έδωσε
μιαν πιο μουσική και πιο τρυφερή διάσταση.
Μολονότι ήταν γόνος βασιλόφρονης οικογένειας
και μπορούσε να έχει ακώλυτη διπλωματική καριέρα στα
χρόνια της συνταγματικής μοναρχίας, εγκατέλειψε το
διπλωματικό σώμα και ασχολήθηκε ενεργά με την πολιτική.
Συγκλονισμένος από την τραγική θέση της εργατικής τάξης
έθεσε τον εαυτό του στην υπηρεσία της και υποστήριξε
την επανάστασή της, το 1848, γεγονός που δεν του το
συγχώρησαν ποτέ οι αστοί μετά την κατάπνιξή της.
Πέθανε λησμονημένος από όλους και μέσα σε βαθιά πενία,
εξαιτίας των τεράστιων επιδομάτων που είχε παραχωρήσει
στις αδελφές του, αρνούμενος να κάνει ολοκληρωτική χρήση
της περιουσίας που είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του.
Εκτός από τους Στοχασμούς έγραψε πάμπολλα βιβλία,
που αποκαλύπτουν όλο το φάσμα της πολυσύνθετης
προσωπικότητάς του: ποιήματα, νουβέλες, πολιτικά
και ιστορικά κείμενα (Ιστορία των Γιρονδίνων, Ιστορία
της Ρωσίας , Ιστορία της Τουρκίας).
Οι "Πολιτικές αναμνήσεις" του αποτελούν έναν από τους
πιο έγκριτους οδηγούς για την κατανόηση της εσωτερικής
και εξωτερικής πολιτικής της Γαλλίας στον 19ο αιώνα.
Οι Έλληνες έχουν έναν ακόμα λόγο παραπάνω για
να μνημονεύουν τον λαμπρό δημοκράτη πολιτικό και σπουδαίο
ρομαντικό λογοτέχνη: υπήρξε από τους πιο σημαντικούς
φιλέλληνες, δημοσιεύοντας φλογερά κείμενα υπέρ της Εθνεγερσίας.
Στο φιλμάκι που αναρτούμε ο αλησμόνητος η θοποιός Ζεράρ Φιλίπ απαγγέλλει τη "Λίμνη"  ένα από τα πιο γνωστά ποιήματα του Λαμαρτίνου.

Ο ποιητής συνάντησε και ερωτεύτηκε τη  Julie Charles, σύζυγο του φυσικού
 Jacques Charles, δίπλα στη λίμνη Μπουρζέ , στο Αίξ λε Μπαιν της Σαβοΐας.Υπόσχονται  να ξαναιδωθούν  τον επόμενο χρόνο, όμως
η  αδόκητη μοίρα παίζει σκληρά παιχνίδια, κι ο ποιητής  μαθαίνει 
ότι η αγαπημένη του πέθανε.

"Η Λίμνη" είναι η ανοιχτή επίκληση του χρόνου που φεύγει.
Μόνη παρηγοριά απομένει η φύση που κρατά για πάντα τα ίχνη 
της  ευτυχίας των εραστών που κάποτε αγαπήθηκαν παράφορα.
ALPHONCE DE LAMARTIN
LE LAC
 Αλφόνς ντε Λαμαρτίν
Η Λίμνη

Ainsi, toujours poussés vers de nouveaux rivages,
Dans la nuit éternelle emportés sans retour,
Ne pourrons-nous jamais sur l'océan des âges
Jeter l'ancre un seul jour ?

Πάντα λοιπόν θα τρέχομε προς άγνωστο ακρογιάλι,
θα καταποντιζόμεθα στου τάφου τη νυχτιά,
χωρίς ποτέ έν' απάνεμο μέσ' στην ανεμοζάλη,
ούτ' ένα καταφύγιο στη βαρυχειμωνιά!

Ô lac ! l'année à peine a fini sa carrière,
Et près des flots chéris qu'elle devait revoir,
Regarde ! je viens seul m'asseoir sur cette pierre
Où tu la vis s'asseoir !

Κοίταξε, λίμνη, κοίταξε! Δεν έκλεισ' ένας χρόνος
πο 'παιζε με το κύμα σου χαρούμενη, τρελή,
και τώρα, τώρα ο δύστυχος, κάθομαι, λίμνη, μόνος
στην πέτρα εδώ, όπου πάντοτε μας έβλεπες μαζί.


Tu mugissais ainsi sous ces roches profondes,
Ainsi tu te brisais sur leurs flancs déchirés,
Ainsi le vent jetait l'écume de tes ondes
Sur ses pieds adorés.

Καθώς και τώρα, εμούγκριζες και τότε αγριεμένη
κι εξέσχιζες τα στήθη σου στου βράχου τα πλευρά,
ανήσυχη παράδερνες στην άκρη, θυμωμένη,
κι εράντιζες τα πόδια της με τον αφρό συχνά.

Un soir, t'en souvient-il ? nous voguions en silence ;
On n'entendait au loin, sur l'onde et sous les cieux,
Que le bruit des rameurs qui frappaient en cadence
Tes flots harmonieux.


Θυμάσαι, λίμνη, μόνοι μας μια νύχτα εγώ κι εκείνη
ελάμναμε άφωνοι οι φτωχοί στα κρύα σου νερά·
τ' αγέρι δεν ανάσαινε, είχες κι εσύ γαλήνη,
στον ύπνο σου δεν άκουες παρά τα δυο κουπιά.

Tout à coup des accents inconnus à la terre
Du rivage charmé frappèrent les échos ;
Le flot fut attentif, et la voix qui m'est chère
Laissa tomber ces mots :

Μεμιάς τραγούδι ουράνιο, πρωτάκουστο, δροσάτο,
το γέρο τον αντίλαλο τριγύρω μας ξυπνά·
έμειν' ευθύς παράλυτο το κύμα σου το αφράτο
και τέτοια λόγια ακούστηκαν -θυμάσαι; - αρμονικά:

" Ô temps ! suspends ton vol, et vous, heures propices !
Suspendez votre cours :
Laissez-nous savourer les rapides délices
Des plus beaux de nos jours !

«Δίπλωσε, Χρόνε, δίπλωσε τ' ακούραστα φτερά σου,
ώρες γλυκιές, μην τρέχετε, σταθείτε μια στιγμή,
κι εσύ μη φεύγεις, νύχτα μου, με την αστροφεγγιά σου·
τώρα που ζευγαρώσαμε είν' εύμορφη η ζωή.»

" Assez de malheureux ici-bas vous implorent,
Coulez, coulez pour eux ;
Prenez avec leurs jours les soins qui les dévorent ;
Oubliez les heureux.

Του κόσμου αυτού τα βάσανα, την ερημιά, τη φτώχεια
θέλουν να φύγουν άμετροι· γι' αυτούς γοργά γοργά,
Χρόνε μου, πέτα κι άφησε στου έρωτα τα βρόχια
τα δυο μας να χορτάσομε τόσο γλυκιά σκλαβιά.

" Mais je demande en vain quelques moments encore,
Le temps m'échappe et fuit ;
Je dis à cette nuit : Sois plus lente ; et l'aurore
Va dissiper la nuit.

Του κάκου! Οι ώρες φεύγουνε. Κανείς δε με προσμένει..,
Κανείς δε μ' ακουρμαίνεται… Η νύχτα είναι σκληρή…
Αχνίζουν τ' άστρα, χάνονται… Κρυφά κρυφά προβαίνει
τ' άσπλαχνο γλυκοχάραμα… Λυπήσου μας, αυγή!…

" Aimons donc, aimons donc ! de l'heure fugitive,
Hâtons-nous, jouissons !
L'homme n'a point de port, le temps n'a point de rive ;
Il coule, et nous passons ! "

Του κάκου! Όλα ξεγέλασμα, είν' όνειρα και πλάνη·
ζωή μας είν' η αγάπη μας και μοναχή χαρά.
Ας μη ζητούμε ανύπαρκτο στον κόσμο άλλο λιμάνι·
του Χρόνου η άγρια θάλασσα δεν έχει ακρογιαλιά.

Temps jaloux, se peut-il que ces moments d'ivresse,
Où l'amour à longs flots nous verse le bonheur,
S'envolent loin de nous de la même vitesse
Que les jours de malheur ?

«Χρόνε ζηλιάρη, δύστροπε! Πε μου, γιατί να σβηώνται,
σαν αστραπή να φεύγουνε οι ώρες της χαράς,
καθώς πετούν και φεύγουνε χωρίς να λησμονιώνται
κι οι μαύρες κι οι ολόπικρες στιγμές της συφοράς;


Eh quoi ! n'en pourrons-nous fixer au moins la trace ?
Quoi ! passés pour jamais ! quoi ! tout entiers perdus !
Ce temps qui les donna, ce temps qui les efface,
Ne nous les rendra plus !

»Απ' τη βαθιά την άβυσσον οπού μας καταπίνει,
απ' την αιωνιότητα οπού μας πλημμυρεί
τίποτε, Χρόνε, τίποτε στο φως δεν αναδίνει,
δεν ξεφυτρώνει τίποτε… όλα τα τρως εσύ.

Éternité, néant, passé, sombres abîmes,
Que faites-vous des jours que vous engloutissez ?
Parlez : nous rendrez-vous ces extases sublimes
Que vous nous ravissez ?

«Λοιπόν, απ' όσα εχάρηκα δε θ' απομείνει τρίμμα,
δεν θε ν' αφήσω τίποτε σ' αυτήν τη μαύρη γη!
Απ' το γοργό μας πέρασμα δεν είναι τάχα κρίμα
να μη σωθεί ένα πάτημα, ω Χρόνε αδικητή;..»

Ô lac ! rochers muets ! grottes ! forêt obscure !
Vous, que le temps épargne ou qu'il peut rajeunir,
Gardez de cette nuit, gardez, belle nature,
Au moins le souvenir !

Ω λίμνη, ω βράχοι μου άφωνοι, ω σεις, σπηλιές και δάση,
που βλέπετε τον πόνο μου, μια χάρη σας ζητώ:
εσείς οπού δε σκιάζεσθε κανείς να σας χαλάσει,
ποτέ μη μας ξεχάσετε, στο μνήμ' αν πάω κι εγώ.

Qu'il soit dans ton repos, qu'il soit dans tes orages,
Beau lac, et dans l'aspect de tes riants coteaux,
Et dans ces noirs sapins, et dans ces rocs sauvages
Qui pendent sur tes eaux.


Θέλω τα πεύκα, τα έλατα, οι βράχοι, η ρεματιά σου,
τ' αφρού σου το μουρμούρισμα, τ' αντίλαλου η φωνή,
τα δροσερά σου σύγνεφα, τ' αγέρι, η καταχνιά σου,
η βρύση, ο καλαμιώνας σου, το χόρτο, το πουλί,

Κι όταν σε δέρνει ο σίφουνας, κι όταν βαθιά κοιμάσαι,
ω λίμνη μου αφροστέφανη, να μη μας λησμονείς·
εσύ είδες την αγάπη μας και μόνη εσύ θυμάσαι
πώς άναφταν τα στήθη μας, και θα μας συμπονείς.


Qu'il soit dans le zéphyr qui frémit et qui passe,
Dans les bruits de tes bords par tes bords répétés,
Dans l'astre au front d'argent qui blanchit ta surface
De ses molles clartés.

Que le vent qui gémit, le roseau qui soupire,
Que les parfums légers de ton air embaumé,
Que tout ce qu'on entend, l'on voit ou l'on respire,
Tout dise : Ils ont aimé !

τ' άστρο τ' ασημομέτωπο, η μυρωδιά που χύνει
το γαλανό το κύμα σου, ω λίμνη μου γλυκιά,
ό,τι στην πλάση έχει αίσθηση, πνοή, νοημοσύνη,
όλα να λένε: «Αγάπησαν, τα μαύρα, φλογερά!»

Μτφρ. Αριστοτέλης Βαλαωρίτης (1824-1879)

ΤΟ ΚΟΝΟΜΗΜΕΝΟ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΟ ΛΑΜΟΓΙΟ

ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΟΛΜΗΤΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΝΔΡΑ

 
ΘΑΝΟΣ ΤΖΗΜΕΡΟΣ 
ΣΕ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗ ΜΕΡΚΕΛ
"ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΣΑΣ , ΘΑ ΕΛΕΓΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ Η ΧΩΡΑ ΑΥΤΗ "

Στη δημοσιότητα έδωσε σήμερα ο Θάνος Τζήμερος ολόκληρη την επιστολή που έστειλε στις 20 Οκτωβρίου του 2011 στην καγκελάριο Μέρκελ την οποία αποκαλεί "Εξοχοτάτη" και αναφέρει ότι στη θέση της θα έλεγε "να πάει στο διάβολο αυτή η χώρα".
Η επιστολή είναι ένας καταπέλτης κατά του διεφθαρμένου ελληνικού πολιτικού κόσμου και του αντίστοιχου σάπιου  Κράτους που στήθηκε πάνω στη βάση της  εξυπηρέτησης της κομματικής του πελατείας. 
Ο επιστολογράφος καλεί τη Μέρκελ να συμβάλει  στην εξυγίανση και στον εκσυγχρονισμό του ελληνικού Κράτους, γεγονός που θα απελευθερώσει αυτόματα τις υγιείς ανθρώπινες μονάδες, που είναι πολλές , διαθέτουν εξαιρετικά προσόντα και είναι σε θέση να απογειώσουν τη χώρα. 
Η περιγραφή των φαινομένων της ελληνικής παθογένειας γίνεται με μεγάλη οξύτητα αλλά δεν είναι άδικη , καθότι αναφέρεται  σε πρόσωπα και καταστάσεις που ταλάνισαν πραγματικά τη χώρα και εξακολουθούν να την  ταλαιπωρούν  , εξαπατώντας ή  διαφθείροντας το λαό προς όφελος πάντοτε των προνομιούχων οικονομικά στρωμάτων και μιας κομματικής ελίτ που μοιράζει προνόμια στους ημετέρους για να κάνει προσοδοφόρες μπίζνες με τα κρατικά και τα κοινοτικά κονδύλια.
Η επιστολή θα ξεσηκώσει προφανώς θύελλα αντιδράσεων από το γνωστό διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και τους παπαγάλους του, που θα κατηγορήσουν τον Τζήμερο για εθνική  "μειοδοσία" και άλλα ηχηρά παρόμοια, όμως κανείς από αυτούς δε θα αναφέρει ούτε μία λέξη για την "ταμπακιέρα", ότι δηλαδή όσα αναγράφονται σε αυτήν αποτελούν καθημερινά θέματα συζήτησης από τους τίμιους αλλά αφάνταστα ταλαιπωρημένους Έλληνες, από αυτούς που σήμερα συνθλίβονται από τα σκάνδαλα και τις αμαρτίες των διεφθαρμένων πολιτικών και των κομματικών στρατών τους.
Φυσικά, είναι ολοφάνερο ότι η επιστολή απευθύνεται μεν τυπικά προς την κυρία Μέρκελ, στην ουσία όμως προορίζεται για να διαβαστεί από τον ελληνικό λαό. Το σκόπιμα προκλητικό ύφος της , που επικεντρώνεται στη δεικτική αναφορά των μεταπολιτευτικών παθογενειών, εκφράζει, κατά τη γνώμη μας, τη διαμαρτυρία ενός ευαίσθητου ανθρώπου για τα δεινά που υφίσταται επί δεκαετίες ο τόπος από ασυνείδητους εγκληματίες, τους οποίους όχι μόνο ανέχθηκαν οι πιο πολλοί αλλά και υπήρξαν τσιράκια τους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ


"Εξοχότατη,

Σας ευχαριστούμε για τις προσπάθειες που κάνετε να προσφέρετε αίμα στην Ελλάδα, για να βγει από την εντατική, αλλά, όπως διαπιστώνετε κάθε μέρα, δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα αν δεν αντιμετωπιστεί πρώτα η αιμορραγία: το διεφθαρμένο, σπάταλο, και εχθρικό σε κάθε προσπάθεια παραγωγής, κράτος. Αν δεν έχετε βρεθεί σε ελληνική υπηρεσία ζητώντας ένα οποιοδήποτε πιστοποιητικό δεν μπορείτε να φανταστείτε ούτε τον βαθμό της διαφθοράς ούτε την έκταση του παραλογισμού αυτού του καφκικού μηχανισμού. Το κράτος αυτό που αποτελείται κατά κύριο λόγο από τους πρώην αφισοκολλητές των δύο κομμάτων τρώει, όπως ο γύπας στην τραγωδία του Αισχύλου «Προμηθέας Δεσμώτης», τα σπλάχνα του παραγωγικού δυναμικού αυτής της χώρας.

Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι υπάρχουν δύο Ελλάδες: Ελλάδα δεν είναι μόνο οι απατεώνες πολιτικοί και οι γραφειοκράτες που μας έχουν κάνει να ντρεπόμαστε για τη χώρα μας. Η Ελλάδα έχει ένα τεράστιο δυναμικό ευφυών, δημιουργικών, εργατικών και ηθικών ανθρώπων που στραγγαλίζονται κάθε μέρα από την κομματική μαφία. Αν στην Ιταλία η Μαφία έχει συναλλαγές με το κράτος, στην Ελλάδα, Μαφία είναι το ίδιο το κράτος! Όλα αυτά τα χρόνια, οι πολιτικοί σε συνεργασία με τους εργολάβους δημοσίων έργων που είναι παράλληλα ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, κλέβουν ασύστολα τις επιδοτήσεις της Ε.Ε. και τους φόρους όσων Ελλήνων δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν, ενώ προσφέρουν εξοργιστική ασυλία σε κάθε γκάγκστερ του συναφιού τους.

Τι θα κάνατε εσείς αν ακούγατε τον εφοριακό που ήρθε στην επιχείρησή σας για έλεγχο και τα βρήκε όλα άψογα, να σας λέει ότι είναι αδύνατον να γυρίσει στην εφορία με «άδεια χέρια» και ότι πρέπει οπωσδήποτε να γράψει πρόστιμο και να πάρει κι αυτός τη μίζα του; Κι όμως, υπάρχουν πολλοί πρώην δημόσιοι υπάλληλοι που παραιτήθηκαν γιατί δεν άντεχαν να περνούν όλη τη ζωή τους σε ένα γραφείο χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτε, παρά μόνο ρουσφέτια διορισμών και παρανομιών με την ευλογία του πολιτικού τους προϊσταμένου!

Δεν υπάρχει ούτε ένας τομέας σήμερα στην Ελλάδα που να θυμίζει δυτικοευρωπαϊκή χώρα. Η Παιδεία, το μέλλον κάθε χώρας είναι πεδίο αισχρής συναλλαγής καθώς οι φοιτητές με νόμο του Ανδρέα Παπανδρέου που μόλις τώρα καταργήθηκε, ψήφιζαν για τους Πρυτάνεις και πουλούσαν τις ψήφους τους με αντάλλαγμα τα θέματα στις εξετάσεις και τις θέσεις για τις διδακτορικές διατριβές.

Οι αγρότες όλα αυτά τα χρόνια, με πολιτική κάλυψη, εξαπατούσαν την Ε.Ε εμφανίζοντας εκτάσεις που δεν καλλιεργούσαν και ψεύτικη παραγωγή για να εισπράτουν τις επιδοτήσεις, ενώ τα χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων αντί να αξιοποιηθούν στην αναμόρφωση των καλλιεργειών και στον εκσυγχρονισμό της παραγωγής γινόντουσαν πολυτελή αυτοκίνητα και γλέντια στα νυχτερινά κέντρα της επαρχίας.[.............]

ΠΡΟΣΟΧΗ, ΒΡΟΜΑΕΙ!

ΑΥΡΙΑΝΗ 
Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΟΥ ΕΞΕΥΤΕΛΙΖΕΙ
ΕΠΙ 4Ο ΧΡΟΝΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ
*
ΑΥΡΙΑΝΗ
Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ
ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑ ΡΕΓΓΑΣ,
ΕΠΕΙΔΗ ΘΑ ΒΡΟΜΙΣΕΙ Η ΡΕΓΓΑ! 
*
ΑΥΡΙΑΝΗ
Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΟΙΜΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ
ΚΑΙ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΞΥΠΝΗΣΕ
ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ!


ΕΝΑΣ ΜΟΝΙΜΟΣ ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

Οι εφορίες αφήνουν τους μεγαλοκαρχαρίες
 να ξεφύγουν! 



 Πηγή: Newsit.gr |


 Σκάνδαλο! Οι εφορίες αφήνουν τους μεγαλοκαρχαρίες να ξεφύγουν! Ο νόμος είναι σαφής. Καταθέσεις και περιουσιακά στοιχεία μεγαλοοφειλετών του Δημοσίου δεσμεύονται.
Με τη διαφορά ότι ο νόμος εφαρμόζεται από υπαλλήλους οι οποίοι σύμφωνα με τον ίδιο τον υπουργό Οικονομικών, μάλλον δεν κάνουν τη δουλειά τους με αποτέλεσμα οι μεγαλοκαρχαρίες με χρέη εκατομμυρίων να ξεφεύγουν. 

Την ώρα που χιλιάδες πολίτες καλούνται να πληρώσουν διπλάσιους φόρους, όσοι χρωστούν στο κράτος (βεβαιωμένα) εκατομμύρια ευρώ, αντί να πηγαίνουν... ταμείο για να πληρώσουν ή αντί να κατάσχονται ή να δεσμέυονται περιουσιακά τους στοιχεία, κάποιοι “ξεχνούν” να κάνουν τη δουλειά τους και ξεφεύγουν. 

Όσο και αν ακούγεται απίστευτο κάποιοι καθυστερούν να στείλουν στο υπουργείο έγγραφα για υπογραφές με αποτέλεσμα να λήγουν οι προθεσμίες και οι μεγαλοοφειλέτες να μην πληρώνουν... τίποτα! Για την ακρίβεια όταν βάσει του νόμου γίνεται δέσμευση καταθέσεων ή περιουσιακών στοιχείων ο οφειλέτης έχει δικαίωμα να κάνει αίτημα για άρση των κυρώσεων. Το αίτημα κοινοποιείται στο υπουργείο και εντός τριών μηνών ο υπουργός θα πρέπει να αποφανθεί. Αν περάσουν οι τρεις μήνες και το αίτημα δεν έχει φτάσει στον υπουργό αυτομάτως θεωρείται ότι σιωπηρά έγινε αποδεκτό και έτσι γίνεται αυτόματη άρση και των κυρώσεων! Τι επισήμανε το υπουργείο; Ότι είναι δεκάδες οι περιπτώσεις που τα σχετικά αιτήματα αργούν να φτάσουν από τις εφορίες στο υπουργείο, ο υπουργός δεν προλαβαίνει να απορρίψει τα αιτήματα και έτσι αυτόματα οι μεγαλοκαρχαρίες κερδίζουν! 

Το ότι αυτό συμβαίνει και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό αποδεικνύεται από τη σύσταση του υπουργού: “Εφιστούμε την προσοχή σας στην έγκαιρη αποστολή των αιτημάτων αυτών, καθόσον έχει παρατηρηθεί ότι αποστέλλονται στην Υπηρεσία μας με καθυστέρηση, με αποτέλεσμα να εκπνέει η προθεσμία των τριών μηνών, εντός της οποίας πρέπει να αποφανθεί ο Υπουργός Οικονομικών επί της αιτήσεως του ενδιαφερόμενου προς άρσης των μέτρων.” 

 Το ερώτημα είναι λοιπόν: Φταίει η γραφειοκρατία ή για ακόμη μια φορά υπάρχουν υπάλληλοι που ... κερδίζουν καθυστερώντας να στείλουν τις αιτήσεις;

ΝΕΚΡΙΚΗ ΑΚΑΜΨΙΑ


Rigor Mortis

Του Νίκου Δήμου
31/5/2012
LIFO
Η χώρα είναι κλινικά νεκρή. Όχι, δεν φταίει η Κρίση, ούτε το Μνημόνιο. Η χώρα μας είχε πάψει να παράγει, να δημιουργεί, να χτίζει, εδώ και χρόνια. Η βιομηχανία διαλύθηκε. Οι αγρότες ζούσαν με επιδοτήσεις. Τα ΑΕΙ φύλαγαν το άσυλο. Οι συνδικαλιστές φύλαγαν Θερμοπύλες, οι δημόσιοι υπάλληλοι τις σφραγίδες τους, τα λαμόγια τις κομπίνες τους – και όλοι ζούσαμε με δανεικά.

    Αυτά έφεραν την Κρίση και το Μνημόνιο.

    Μιλάμε για ανάπτυξη. Πώς θα έρθει η ανάπτυξη; Με τη γραφειοκρατία, τους διεφθαρμένους υπαλλήλους, τους συνδικαλιστές που δεν επιτρέπουν αλλαγή, τα κόμματα που αντιτίθενται σε κάθε επένδυση; Σωστά έγραφε προ ημερών ο Πάσχος Μανδραβέλης στην «Καθημερινή»: Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει ευρωομόλογο για επενδύσεις. Κι όταν το πάρει τι θα το κάνει; Έχει πολεμήσει κάθε επιχειρηματική προσπάθεια που έγινε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.

    Όλοι βρίζουν το Μνημόνιο για τη λιτότητα που έφερε. Σωστά. Όμως το μεγαλύτερο μέρος του Μνημονίου ασχολείται με μεταρρυθμίσεις. Αυτές τις ξεχάσαμε. Κανένα επάγγελμα δεν άνοιξε, καμία απελευθέρωση δεν έγινε, κανένας από τους άχρηστους και ζημιογόνους δημόσιους οργανισμούς δεν έκλεισε. Μία μόνο μεταρρύθμιση πέρασε, σχεδόν παμψηφεί, από τη Βουλή και αυτή ΔΕΝ εφαρμόστηκε. Ο νόμος για τα άθλια ΑΕΙ παρέμεινε ανενεργός κι έτσι η αθλιότητά τους διαιωνίζεται.

    Οκτώ δισεκατομμύρια ξόδεψε τα τελευταία χρόνια το κράτος για συστήματα πληροφορικής που ουδέποτε δούλεψαν. Έτσι παραμένουμε στην εποχή των γραφιάδων – όταν άλλες κοινωνίες συναλλάσσονται με το Δημόσιο μέσω κινητών τηλεφώνων!

    Σοφά γράφει ο Στέλιος Ράμφος (στο τελευταίο βιβλίο του, Time Out) ότι είμαστε μια κοινωνία καθηλωμένη σε ένα «ασάλευτο παρόν». Ότι τα συναισθήματα που κυριαρχούν μέσα μας είναι ο φθόνος και ο φόβος της αλλαγής.

    Ό,τι λοιπόν και να γίνει στις εκλογές που έρχονται, αν δεν αλλάξει η νοοτροπία μας, αν τα κόμματα δεν σταματήσουν ν’ αγκαλιάζουν τις δυνάμεις της οπισθοδρόμησης (ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε να καταργήσει τη μεταρρύθμιση των ΑΕΙ και υποδέχεται στους κόλπους του Φωτόπουλο, Ραφτόπουλο και άλλους αντιδραστικούς συνδικαλιστές), δεν θα αλλάξει τίποτα. Με σάπια παιδεία, σάπια διοίκηση, θα σαπίσουμε όλοι. Το μέγα και μοναδικό μας πρόβλημα, που είναι η έλλειψη καινοτομίας, δημιουργίας και παραγωγής, θα συνεχιστεί εσαεί!

    Και το πρόβλημα αυτό που μας οδήγησε στην Κρίση δεν αποτελεί καν θέμα του προεκλογικού διαλόγου. Διότι, στη νεκρική μας ακαμψία (rigor mortis) δεν πουλάει!

Τετάρτη, Μαΐου 30, 2012

ΜΟΡΦΕΣ...

ΛΕΝΑΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥΣ
Αυστριακός ποιητής. Γεννήθηκε το 1802 στο Κσατάντ της Ουγγαρίας και πέθανε το 1850 στο Όμπερντεμπλινγκ της Βιέννης. Σπούδασε νομική και ιατρική. Έζησε στη Στουτγκάρδη και το 1832 πήγε στην Αμερική, απ` όπου επέστρεψε τον επόμενο χρόνο και εγκαταστάθηκε στη Βιέννη. Το έργο του διακρίνεται για την εσωτερική αγωνία, την αίσθηση του κοσμικού πόνου, την ευαισθησία και το προαίσθημα του θανάτου. Έγραψε ποιήματα λυρικά, που εμπνέονται συχνά από την ουγγρική παράδοση. Κύρια έργα του: "Ποιήματα" (1832-1841), "Φάουστ" (1836), "Σαβοναρόλα" (1837), "Δον Ζουάν" (1851) κ.ά.



 ___________________________________________

Nikolaus Lenau
Die Drei

Drei Reiter nach verlorner Schlacht,
Wie reiten sie so sacht, so sacht!

Aus tiefen Wunden quillt das Blut,
Es spürt das Ross die warme Flut.

Vom Sattel tropft das Blut, vom Zaum,
Und spült hinunter Staub und Schaum.

Die Rosse schreiten sanft und weich,
Sonst flöß das Blut zu rasch, zu reich.

Die Reiter reiten dicht gesellt,
Und einer sich am andern hält.

Sie sehn sich traurig ins Gesicht,
Und einer um den andern spricht:

"Mir blüht daheim die schönste Maid,
Drum tut mein früher Tod mir leid."

"Hab Haus und Hof und grünen Wald,
Und sterben muss ich hier so bald!"

"Den Blick hab ich in Gottes Welt,
Sonst nichts, noch schwer mir's Sterben fällt."

Und lauernd auf den Todesritt
Zieh'n durch die Luft drei Geier mit.

Sie teilen kreischend unter sich:
"Den speisest du, den du, den ich."

 ________________________________________________
ΝΙΚΟΛΑΟΥΣ  ΛΕΝΑΟΥ
Οι τρεις

Φεύγουν τρεις καβαλάρηδες από χαμένη μάχη.
Πώς παν αργοπερπάτητοι; Πού παν οι τρεις μονάχοι;

Το αίμα από τρίσβαθες πληγές αστείρευτο αναβρύζει
κι είναι η ροή του ολόθερμη και τ' άλογα ερεθίζει.
Κι από τις σέλες στάζοντας κι από τα χαλινάρια
σμιχτά μ' αφρούς και κορνιαχτό το αίμα χαράζει αχνάρια.

Τ' άλογα αργά, αλαφρά πατούν το χώμα… ειδάλλως το αίμα
θα σφύριζε σα σίφουνας και θα 'τρεχε σα ρέμα.

Παν οι τρεις καβαλάρηδες κοντά κοντά καβάλα
και τα λιγόζωα τα κορμιά στυλώνουν το ένα τ' άλλα.

Μάτια στα μάτια, σκύφτοντας κοιτάζονται θλιμμένοι
και λέει καθένας με φωνή στα χείλη αποσβησμένη:

- Με καρτερεί η πιο όμορφη νια στο μακρινό χωριό της,
γι' αυτό πονώ, που χάνομαι μέσ' στον ανθό της νιότης.

- Εγώ έχω σπίτι, κι έχω αυλή και κήπο καρπισμένο,
μα πριν της ώρας μου έρημος σε ξένη γη πεθαίνω.

- Μόνος μου πόθος και στερνός ο πόθος του άλλου κόσμου·
και τίποτε άλλο, - όμως πικρός και πάλι ο θάνατός μου.

Κι απάνω από την πένθιμην εκείνη συνοδεία
πετούν παραμονεύοντας όρνια μεγάλα τρία,
κι ένα με τ' άλλο κρώζοντας μοιράζουν το φαΐ των:

- Αυτόν εσύ, κι αυτόν εσύ, κι εγώ θα φάω τον τρίτον.

μτφρ. Γεώργιος Δροσίνης
(1859-1952)

ΤΙ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΞΕ;

Σειρά αντιδράσεων έχει προκαλέσει η έκτακτη έκθεση της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας που δόθηκε στη δημοσιότητα και περιγράφει με μελανά χρώματα την επόμενη ημέρα μιας ενδεχόμενης εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. «Λυπόμαστε για το κατάντημα των πανικόβλητων, μέσα και έξω από τη χώρα» σχολίασε ο Πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας για ανεύθυνη και τυχοδιωκτική σκοπιμότητα και εκτιμώντας ότι «ό,τι και αν επινοήσουν, δεν θα χειραγωγήσουν την αξιοπρέπεια και την νοημοσύνη του ελληνικού λαού, που στις 17 Ιουνίου θα γυρίσει σελίδα».

Για απαράδεκτη κίνηση κάνει λόγο σε ανακοίνωσή του ο Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού των Ανεξάρτητων Ελλήνων Κώστας Μαρκόπουλος κατηγορώντας τον Πρόεδρο της Εθνικής Τράπεζας, κ. Ταμβακάκη ότι «δημιουργεί και προκαλεί σενάρια τρομοκρατίας και εγκατάλειψης του ευρώ. Είναι απαράδεκτο να στέλνει μηνύματα σε ολόκληρο τον κόσμο ότι οι Έλληνες τραπεζίτες μετρούν το μέλλον της Ελλάδας σε δραχμές». Ο κ. Μαρκόπουλος υπενθυμίζει ότι η «έκτακτη έκθεση» έρχεται μόλις ένα 24ωρο μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας ανακεφαλαιοποίησης των τεσσάρων μεγάλων ελληνικών τραπεζών, κατά την οποία η Εθνική Τράπεζα εισέπραξε περίπου 8 δισεκατομμύρια ευρώ που «θα επιβαρύνουν τον Έλληνα φορολογούμενο».
Η ανακοίνωση των Ανεξάρτητων Ελλήνων καταλήγει σημειώνοντας ότι ο κ. Ταμβακάκης ήταν επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου και ότι, στην παρούσα φάση, φαίνεται να λειτουργεί σαν «υποβολέας των εκβιαστικών διλημμάτων Σαμαρά, Βενιζέλου».
 
-Τι τους πείραξε, ρε Αρίστο,το σενάριο της Εθνικής Τράπεζας,
για την περίπτωση επιστροφής μας  στη δραχμή; Τι θα ήθελαν να ακούσουν;
Ότι θα μείνουμε μόνοι και θα τρώμε με χρυσά κουτάλια;
- Τους χαλάει τη μανέστρα , ρε Βαγγέλη, δεν καταλαβαίνεις;
Ποντάρουν στο αισιόδοξο σενάριο του  όλα θα πάνε καλά μετά τις εκλογές
ότι θα μείνουμε δηλαδή στο ευρώ  και στην Ευρωζώνη , αλλά  και ότι το μνημόνιο
θα ακυρώσουν  με τον τσαμπουκά τους   χωρίς καμία απολύτως συνέπεια
 για τους Έλληνες.
-Μα πώς θα γίνει αυτό;Μοιάζει απολύτως αδύνατο...
- Δεν έχει σημασία, βρε κουτέ! Ξέρουν ότι ο  Έλληνας γουστάρει να βλέπει
τσαμπουκαλήδες που θα του υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια. Οι μάγκες
λοιπόν  πουλάνε ελπίδες για να εισπράξουν ψήφους.

ΤΟ ΒΑΘΥ ΠΑΣΟΚ

Στη θέα τους  και μόνο μάς πιάνει ακατάσχετη   αηδία
το  πρόσωπό τους αντανακλά τη φαύλη κομματοκρατία
το βαθύ ΠΑΣΟΚ των σκουπιδιών και της αμαρτωλής  ΔΕΗ
θαμώνας πρώτο τραπέζι πίστα στου ΣΥΡΙΖΑ το   μαγαζί.

Το παν είναι η εξασφάλιση και η  μονιμότης διά βίου,
με τα λεφτά του Έλληνα φορολογούμενου του ηλιθίου. 

ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

"Ποιος σας είπε ότι έχουμε προσωπική αντιδικία
μα την κυρία Μέρκελ και τον κύριο Σόιμπλε;
Ίσα ίσα, εμείς πιστεύουμε ότι είναι οι καλύτεροι
φίλοι μας. Χωρίς αυτούς δε θα έφτανε ο ΣΥΡΙΖΑ
ποτέ από το 5% στο 30%! Τους ευγνωμονούμε!.."

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΕΟΝΑΖΙ


 
The neo-Nazi party Golden Dawn entered the Greek parliament this month. With its swastika-inspired emblem, Hitlerian salute, reference to Mein Kampf, antisemitic and racist ideology, Holocaust denial, violence against migrants, threats against journalists and personality cult, the party is the lineal heir of the German national-socialist party that led Europe and the world into chaos and bloodshed.
Unfortunately, Greece is not the only country threatened by this revival of Nazi ideology. In Latvia this year, the president of the republic has for the first time supported the annual former Waffen SS march, in spite of strong criticism. In Austria the FPÖ, an extreme right organisation that nurtures Third Reich nostalgia, is favourite in the polls for the next parliamentary elections. In Hungary, the Hungarian Guard Movement, descendant of The Arrow Cross party – the former militia responsible for the extermination of Jews and Gypsies – terrorises Jewish populations and holds direct responsibility for provoking deadly attacks against Roma people.
This revival was made possible by the systematic attack by extreme right parties against the republican ideal that recognises that everyone belongs to the same national community, together. This campaign against "togetherness" is modelled on Geert Wilders' strategy for his Freedom party, launched in the early 2000s. The core of this strategy is to hide a rhetoric promoting race inequality behind a "cultural" fight against the so-called "Islamisation of Europe".
In this ongoing economic and social crisis, which favours a frenzied search for scapegoats and strengthens the fear of the decline of the "old continent", this strategy has been revealed to be worryingly efficient. It has also enabled extreme right parties to support – or even to become members of – governing coalitions, normalising racist and antisemitic speech along the way. This new extreme right has also paved the way for parties which, just like Golden Dawn, can now legitimately win votes while openly promoting hate speech.
Faced with this terrifying situation – exemplified by the election of neo-Nazis deputies in the Greek parliament – we are asserting our solidarity: we are all Greek Jews.
We refuse to accept that on our continent, Jewish, immigrant, Muslim, Roma or black people might fear for their lives because of who they are. We invite all citizens, political parties, unions, civil society, intellectuals and artists to fight the extreme right by promoting and bringing to life the European dream. We must always remember that this dream was built on the ruins of Nazism. We must never forget about the Shoah. Our dream is of a continent free from racism and antisemitism. It is the project of a society based on "togetherness" – beyond boundaries.
To see this dream embodied again, it is urgent to put an end to two dogmas. First, we must refute the dogma of austerity which is responsible for terrible damage, creating the conditions that explain the success of populist parties, and limits the future of our European youth, sacrificed on the altar of perpetual austerity.
Second, we must refute the dogma of "the European fortress", which favours the spread of anti-immigrant speeches and the lockdown of Europe's frontiers, especially when a core element of European postwar identity – its social welfare system – requires the economic input of immigration to remain sustainable.
It is of the utmost importance for European institutions to renew their pursuit for democracy, social progress and the promotion of equality. Those citizens who, particularly in times of crisis, are the target of racial and social violence, must be protected. As Europe is undergoing a sustained assault against its core principles, we strongly believe that we must work toward a stronger Europe, right here and now. If we are not able to give life to the European dream, we are condemned to the same nightmare, in Greece and in the rest of Europe.
Benjamin Abtan, president of the European Grassroots Antiracist Movement (EGAM); Dario Fo, Literature Nobel Prize; Jovan Dijvak, general defender of besieged Sarajevo; Svetlana Gannushkina, Memorial leader in Russia; Anthoy Giddens, sociologist; Amos Gitaï, director; Béate et Serge Klarsfeld, president of the "Fils et filles de déportés juifs de France"; Bernard Kouchner, former French minister of foreign affairs; Bernard-Henri Lévy, philosopher, writer; Adam Michnik, historian, essayist, journalist, former member of Solidarnosc;Amélie Nothomb, writer; Dominique Sopo, president of SOS Racisme;Oliviero Toscani, photographer; Elie Wiesel, Peace Nobel Prize, writer; AB Yehoshua, writer, essayist
• The text can be signed online at weareallgreekjews.eu

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΝΕΟΝΑΖΙΣΜΟΥ



Ο Χάγκεν Φλάισερ με φοιτητές του στο ναζιστικό στρατόπεδο του Μπούχενβαλτ, το 2010, στην 65η επέτειο από την απελευθέρωση. Πολλές επίσημες αντιπροσωπείες κρατών βρέθηκαν εκείνη την ημέρα στο χιτλερικό κολαστήριο. Η Ελλάδα απουσίαζε

Χάγκεν Φλάισερ: Έφτασε η ώρα της πνευματικής αντεπίθεσης


Συνέντευξη στην Πόλυ Κρημνιώτη, 
ΑΥΓΗ 27-5-2012

“Ως ιστορικός που 40 χρόνια ασχολούμαι με τη ζοφερή περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τις έως σήμερα ποικιλόμορφες συνέπειές της, μετά το υψηλό ποσοστό της Χρυσής Αυγής στις εκλογές της 6ης Μαΐου, αισθάνομαι πως οφείλω να δράσω”. Ο γνωστός ιστορικός Χάγκεν Φλάισερ, δεν άφησε τον χρόνο να κυλήσει. Και μ’ αυτή τη φράση απευθύνει το κάλεσμά του, τόσο προς τη φοιτητική όσο και προς την ακαδημαϊκή κοινότητα για την εκδήλωση που οργανώνει μεθαύριο Τρίτη 29 του μηνός (6-9 μ.μ.) στο αμφιθέατρο 315 του κεντρικού κτηρίου της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Όσοι βρεθούν στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου θα έχουν την ευκαιρία να ακούσουν τρεις επιζώντες του Ολοκαυτώματος, την κυρία Ροζίνα Ασέρ Πάρδο και τους κυρίους Ισαάκ Μιζάν και Αλέξανδρο Σιμχά, να μιλούν για την εμπειρία τους στη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.
Γεννημένος στη Βιέννη, σε μια πατρίδα που έχει σημαδευτεί βαθιά από τον ναζισμό, σπουδασμένος στο Βερολίνο, εγκατεστημένος στην Ελλάδα από το 1977 και Έλληνας πολίτης από το 1985, ο Χάγκεν Φλάισερ διδάσκει την ιστορία του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου στα ελληνικά πανεπιστήμια περισσότερα από 35 χρόνια. Έχει κάθε λόγο να ανησυχεί για την ενδυνάμωση της Χρυσής Αυγής. Με αφορμή την εκδήλωση συζητήσαμε με τον γνωστό ιστορικό, ομότιμο καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

* Τι σας οδήγησε να αναλάβετε αυτή την πρωτοβουλία; Υπάρχει έλλειμα ιστορικής γνώσης στους φοιτητές;

Δυστυχώς υπάρχει μεγάλο έλλειμμα. Το σύνθημα “Τι Παπάγος τι Πλαστήρας” δεν είναι σύνθημα μιας άλλης εποχής, αλλά σε μεγάλο βαθμό αντανακλά το επίπεδο των γνώσεων πολλών φοιτητών σήμερα. Το πολύ πολύ να ξέρουν μια συνοικία που λέγεται Παπάγου, αλλά δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τη μία προσωπικότητα από την άλλη. Ειδικά στα ξενόγλωσσα τμήματα, στα οποία είχα αναλάβει κάποτε τη διδασκαλία της σύγχρονης Ιστορίας, το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο. Υπάρχουν φοιτητές που έχω κόψει οκτώ φορές.

* Υπάρχει πρόβλημα στο Πανεπιστήμιο;

Ευτυχώς στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών δεν έχουμε δείγματα φοιτητών ενταγμένων στη Χρυσή Αυγή τουλάχιστον προς το παρόν δεν έχουν εκδηλωθεί.

* Πρωτοβουλίες σαν τη δική σας αρκούν;

Φυσικά δεν αρκούν. Έχουμε ήδη αποκτήσει πρόσβαση στο παγκοσμίως μεγαλύτερο οπτικοακουστικό αρχείο του Ιδρύματος Shoah, που περιλαμβάνει 52.000 συνεντεύξεις επιζώντων του ολοκαυτώματος. Ήδη μεταπτυχιακοί φοιτητές μου βρίσκουν εκεί πολύτιμο υλικό για την έρευνά τους. Όμως χρειάζονται πάρα πολλές άλλες τέτοιες πρωτοβουλίες και σε ατομικό και ιδίως σε κρατικό επίπεδο γιατί είναι πολύ λίγα τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας που έχουν ειδικευτεί πάνω στα ζητήματα της εποχής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, του ναζισμού και του φασισμού. Από φέτος που έγινα ομότιμος και διδάσκω μόνο μεταπτυχιακά σεμινάρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, δεν υπάρχει άλλος συνάδελφος με τη συγκεκριμένη ειδίκευση για την προπτυχιακή διδασκαλία.

* Στα 35 χρόνια που βρίσκεστε στην Ελλάδα και στην ακαδημαϊκή κοινότητα τι διαπιστώνεται για το ελληνικό πανεπιστήμιο και ως προς το επίπεδο της εκπαίδευσης αλλά και ως προς αυτό των φοιτητών;

Το μεγάλο πρόβλημα είναι να αφαιρέσεις τις “κακές” συνήθειες που έχουν αποκτήσει τα παιδιά από το σύστημα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Να αποβάλουν δηλαδή την παπαγαλία και να αποκτήσουν το θάρρος της ανεξάρτητης, της κριτικής γνώμης. Γι’ αυτόν τον σκοπό πρέπει να αυξηθεί ο αριθμός των σεμιναρίων, επειδή μέσω αυτών προσφέρεται η δυνατότητα για έρευνα, κυρίως όμως δίνεται η ευκαιρία και οι αφορμές ώστε τα παιδιά να γοητευτούν, να αγαπήσουν το αντικείμενο της ιστορίας. Θα έπρεπε να αλλάξει η προσέγγιση της διδασκαλίας της ιστορίας στα ελληνικά σχολεία παρ’ όλο που γνωρίζω πόσο δύσκολο είναι αυτό με τις υπάρχουσες δομές.

* Σας φοβίζει η άνοδος της Χρυσής Αυγής και η αποδοχή που φαίνεται να απολαμβάνει από ευρύτερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας;

Παρόλο που τις τελευταίες μέρες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν να μειώνονται τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής, ο κίνδυνος είναι υπαρκτός. Μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και υπήρχε πάντα ένα σταθερό ποσοστό νοσταλγών της χούντας το οποίο δεν το γνωρίζαμε ακριβώς επειδή οι συγκεκριμένοι ψηφοφόροι διαχέονταν σε άλλα κόμματα με το σκεπτικό ή τον φόβο της χαμένης ψήφου. Όπως δείχνουν οι σχετικές έρευνες δημοσκοπικών εταιρειών και συγκεκριμένα του πολιτικού επιστήμονα Παναγιώτη Καφετζή, υπάρχει από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 ένα σταθερό ποσοστό πάνω από 40% των ψηφοφόρων που δηλώνει ότι η χούντα έκανε και καλό ή μόνο καλό στην ελληνική κοινωνία.

* Η άνοδός της, κατά τη γνώμη σας, οφείλεται μόνο στην άγνοια ή συνδέεται και με στοχευμένη προσπάθεια αναθεώρησης της ιστορίας;

Δυστυχώς ισχύουν και τα δύο. Η άγνοια και η παραπληροφόρηση αποτελούσαν πάντα τον καλύτερο συνδυασμό για τους δημαγωγούς.
* Η Γερμανία πώς διαχειρίζεται το φαινόμενο του νεοναζισμού;

Ακόμα και η Γερμανία, με την έντονη πείρα πάνω στο πρόβλημα, δεν έχει καταλήξει για την καλύτερη αντιμετώπισή του. Το 1953 τέθηκε εκτός νόμου ένα καθαρόαιμο νεοναζιστικό κόμμα, το οποίο λίγους μήνες αργότερα επανεμφανίστηκε με καινούργια ονομασία. Γι’ αυτό σε όλα τα δημοκρατικά κόματα υπάρχουν δύο διαφορετικές απόψεις πάνω στο ζήτημα, οι γνώμες είναι διχασμένες. Η μία άποψη συνηγορεί υπέρ της απαγόρευσης η άλλη άποψη προτιμά να λειτουργούν στην επιφάνεια ώστε να μπορεί πιο εύκολα να ελεγχθεί η δράση τους. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του NPD, του αρχαιότερου και μεγαλύτερου νεοναζιστικού κόμματος στη Γερμανία.
Πριν από μερικά χρόνια επιχειρήθηκε από το υπουργείο Εσωτερικών να τεθεί εκτός νόμου, αλλά τελικά το Ανώτατο Συνταγματικο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι οι αποδείξεις για την αντισυνταγματικότητά του δεν ήταν επαρκείς. Φυσικά αυτή η αποτυχία του κράτους λειτούργησε ως μπούμερανγκ ενισχύοντας το συγκεκριμένο ναζιστικό μόρφωμα. Αυτός ο φόβος ισχύει και για τα ελληνικά δεδομένα, μετά το δείγμα γραφής που, δυστυχώς, μας έδωσε ο Άρειος Πάγος αθωώνοντας τον Κώστα Πλεύρη και αναγνωρίζοντας το “αντισιωνιστικό” παραλήρημά του με τίτλο “Οι Εβραίοι: Όλη η αλήθεια” ως εναλλακτική επιστημονική έρευνα.

* Θεωρείτε ότι τα νεοναζιστικά και φασιστικά μορφώματα πρέπει να τίθενται εκτός νόμου;

Δεν έχω καταλήξει αν είναι σκόπιμο σήμερα, και με αυτά τα δεδομένα, να τεθεί εκτός νόμου ένα νεοναζιστικό μόρφωμα όπως η Χρυσή Αυγή. Μου θυμίζει την ελληνική μυθολογία και τους άθλους του Ηρακλή, που κάθε φορά που έκοβε ένα κεφάλι από τη Λερναία Ύδρα φύτρωναν δύο. Βέβαια ο Ηρακλής στο τέλος τα κατάφερε…

* Ο “Αγών μου” επανακυκλοφορεί στη Γερμανία εμπλουτισμένος με υπομνήσεις και σχολιασμό από ιστορικούς και ακαδημαϊκούς με στόχο, όπως λέγεται, να απομυθοποιηθεί το ίδιο το έργο. Υπάρχει μάλιστα πρόταση από το κρατίδιο της Βαυαρίας να ενταχθεί συντετμημένη έκδοσή του στα εκπαιδευτικά ιδρύματα του κρατιδίου με στόχο να διδαχτούν οι μαθητές και οι φοιτητές για τη μισαλλοδοξία του ναζισμού. Ο Ίαν Κέρσο μάλιστα υποστηρίζει ότι από τη στιγμή που κυκλοφορεί το βιβλίο ελεύθερα στο Διαδίκτυο δεν υπάρχει λόγος να απαγορεύεται στην έντυπη μορφή του. Συμφωνείτε μ’ αυτή την άποψη;

Το κρατίδιο της Βαυαρίας, ως τελευταία κατοικία του Χίτλερ, κατέχει το κοπιράιτ του “Ο Αγών μου” μέχρι το 2015. Έτσι κι αλλιώς μετά απ’ αυτή την ημερομηνία θα κυκλοφορούσε ελεύθερα αυτή η βίβλος του μίσους σε όλες τις χώρες του κόσμου. Άλλωστε και μέχρι τώρα δεν κατάφερε η Βαυαρία να επιβάλει το “κοπιράιτ” αυτό εκτός γερμανικών συνόρων. Ενδεικτικά αναφέρω την Βραζιλία και την Τουρκία, όπου το βιβλίο έγινε μπεστ σέλερ παρά τις διαμαρτυρίες. Το ίδιο ισχύει και για την Ελλάδα, όπου έχει κυκλοφορήσει από διάφορους εκδοτικούς οίκους χωρίς τη βαυαρική άδεια. Έτσι κι αλλιώς κάθε ενδιαφερόμενος, συλλέκτης ή νεοναζί νοσταλγός μπορούσε να το αποκτήσει.

* Κινδυνεύει σήμερα ο ευρωπαϊκός ουμανισμός από τα νεοναζιστικά φαινόμενα σε συνδυασμό με την κυριαρχία νεοφιλελεύθερων πολιτικών αντιλήψεων;

Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ακόμα και δοκιμασμένες δημοκρατίες, όπως η Γαλλία, η Ολλανδία, η Φινλανδία, εμφανίστηκε απειλητικά το συγκεκριμένο φαινόμενο. Εν τούτοις θα ήθελα να είμαι αισιόδοξος βασιζόμενος στον κοινό νου των Ευρωπαίων πολιτών, συμπεριλαμβανομένων των Ελλήνων. Ισχύει όμως το ρητό του Οβίδιου “principiis obsta”, το οποίο μας παρακινεί να αντιστεκόμαστε εν τη γενέσει των φαινομένων. Έφτασε τώρα η ώρα της πνευματικής αντεπίθεσης και, για να κλείσω τον κύκλο γυρίζοντας στην πρώτη σας ερώτηση, αυτός είναι ο κύριος λόγος της εκδήλωσης που οργανώνουμε την Τρίτη. Η πνευματική αντεπίθεση. Υπενθυμίζω ότι η εκδήλωση αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο του μεταπτυχιακού σεμιναρίου γύρω από τα ζητήματα αναθεώρησης της Ιστορίας και είμαι ευτυχής που οι φοιτητές μου αγκάλιασαν όλοι τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία.

Μια αλλιώτικη Καθαρή Δευτέρα στην τουρκοκρατούμενη Ήπειρο

  Η ΚΑΘΑΡΗ ΔΕΥΤΕΡΑ Διήγημα του  Χρήστου Χρηστοβασίλη (1862-1937) Ήμουν τότε παιδί όχι πλειότερο από οχτώ χρονών και μαθήτευα στον παπα-Αντ...