Σεπτή μου Υποκρισία, δέσποινά μου,
με συντριβή μου σου φιλώ το χέρι
και σου προσφέρω τα σεβάσματά μου.
Ποι΄άλλη αρετή καλύτερά σου ξέρει
Να κερδίζει τσ΄ανθρώπους εδώ χάμου;
Ο κόσμος σε λατρεύει, σε γεραίρει (=δοξάζει),
κι εγώ κλίνω σ΄ εσέ τα γόνατά μου
και σε γυρεύω για οδηγό μου αστέρι.
Φτιάσε μου σοβαρό το πρόσωπό μου,
δώσ΄μου ύφος πειστικό και όψη οσία,
για να μπορώ κι εγώ σε ποίμνιό μου,
Να εξασκώ την τόση σου μαγεία.
Κι έτσι , να ΄ναι και για με τον φτωχό γέροντα
του κόσμου τα καλά και συμφέροντα.
Ανδρέας Λασκαράτος(1811-1901)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου