Κυριακή, Μαρτίου 20, 2011

ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ Ν΄ΑΝΘΕΙΣ ΟΠΩΣ ΤΩΡΑ

 ΜΑΚΗΔΟΝΙΟΣ ΥΠΑΤΙΚΟΣ
( 6ος αιώνας)

Επί γυναικί ερωμένηι

Ημερίδας τρυγόωσιν ετήσιον, ουδέ τις αυτών
τους έλικας, κόπτων βότρυν, επιστρέφεται.
αλλά σε, την ροδόπηχυν, εμής ανάθημα μερίμνης,
υγρόν ενιπλέξας άμματι δεσμόν έχω
και τρυγόω τον΄και ου θέρος, ουκ έαρ άλλο
οίδα μένειν, ότι μοι πάσα γέμεις χαρίτων.
ώδε και ηβήσεις, όλον χρόνον΄ει δε τις έλθη
λοξός έλιξ ρυτίδων, τλήσομαι ως φιλέων.

Παλατινή Ανθολογία, 226 [Ερωτικά επιγράμματα]

ΜΑΚΕΔΟΝΙΟΣ Ο ΥΠΑΤΙΚΟΣ

Σε μιαν ερωμένη
Τα αμπέλια τα τρυγάνε κάθε χρόνο και κανένας,
όταν κόβει τα τσαμπιά δεν πετάει τους έλικές τους.
Τριανταφυλλοχέρα μου, στολίδι του έρωτά μου,
πλέκω τα χέρια μου γύρω σου , σ΄αγκαλιάζω
τρυφερά και τρυγώ τον έρωτά σου.
Γυναίκα ώριμη ή νια δεν μπορώ πια να περιμένω,
αφού  όλο χάρες εσύ μου ΄σαι γεμάτη.
Παντοτινά ν΄ανθείς όπως  τώρα. Κι αν κάποτε
εμφανιστεί κάποιος έλικας λοξής ρυτίδας,
εγώ θα το αντέξω, επειδή σε αγαπώ.
[Απόδοση: Gerontakos]

Δεν υπάρχουν σχόλια: