Τετάρτη, Ιουνίου 23, 2010

...ΟΣΟ ΤΡΕΜΩ ΤΟΝ ΚΑΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ


Ου μοι Πληϊάδων φοβερή δύσις θαλάσσης
ωύον στυφελώ κύμα περί σκοπέλω,

ούδ΄όταν αστράπτη μέγας ουρανός ως κακόν άνδρα

ταρβώ και μύθων μνήμονας υδροπότας.

Αντίπατρος Θεσσαλονικεύς, "Παλατινή Ανθολογία", ΧΙ 31


Δε με τρομάζει τόσο
η δύση των Πλειάδων με άγρια φουρτούνα
ούτε τ΄αφρισμένο κύμα γύρω απ΄τους θαλασσόβραχους
ούτε οι αστραπές του ουρανού,
όσο τρέμω τον κακό άνθρωπο
και όλους τους ξενέρωτους που θυμούνται τα λόγια μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: