Theodore Robinson (1852-1896) : "Το λιμάνι του Γκλόουτσεστερ"XVI
Πώς μοιάζ' η πικροθάλασσα με τη ζωή μας!
Σαν πρωτοβγούμε στης ζωής το πλάνο κύμα,
Μεθάει και δε νοιάζεται καν η ψυχή μας,
Σκληρό ταξίδι αν αρχινά κατά το μνήμα!
Χαρά στον (=σ' αυτόν), που δεν απαντάει ανεμοζάλη,
Πουως την πέρα ακρογιαλιά σιγαρμενίζει,
Εκεί, που πάνε αγύριστοι μικροί μεγάλοι,
Στη μαύρη γη, που μια ψυχή δε μας χαρίζει!
Χρόνια αρμενίζαμε και μεις με τα κουπιά μας,
Χρόνια πολλά το πέλαγο γλυκοκοιμούνταν,
Ως που 'ρθε ανεμοστρόβιλος, και τ' άρμενά μας
Σπασμένα πάνω στα πικρά νερά κυλιούνταν!
Δυο κύματα μας πήραν, αχ, κακό μεγάλο,
Το ένα στην Ανατολή , στη Δύση τ' άλλο.
ΑΡΓΥΡΗΣ ΕΦΤΑΛΙΩΤΗΣ
(Μόλυβος Μυτιλήνης: 1849- Εξ-λα-Πεν Γαλλίας: 1923)
Σαν πρωτοβγούμε στης ζωής το πλάνο κύμα,
Μεθάει και δε νοιάζεται καν η ψυχή μας,
Σκληρό ταξίδι αν αρχινά κατά το μνήμα!
Χαρά στον (=σ' αυτόν), που δεν απαντάει ανεμοζάλη,
Πουως την πέρα ακρογιαλιά σιγαρμενίζει,
Εκεί, που πάνε αγύριστοι μικροί μεγάλοι,
Στη μαύρη γη, που μια ψυχή δε μας χαρίζει!
Χρόνια αρμενίζαμε και μεις με τα κουπιά μας,
Χρόνια πολλά το πέλαγο γλυκοκοιμούνταν,
Ως που 'ρθε ανεμοστρόβιλος, και τ' άρμενά μας
Σπασμένα πάνω στα πικρά νερά κυλιούνταν!
Δυο κύματα μας πήραν, αχ, κακό μεγάλο,
Το ένα στην Ανατολή , στη Δύση τ' άλλο.
"Αγάπης λόγια". Άπαντα Αργύρη Εφταλιώτη. Εκδ. ΠΗΓΗΣ, 1952.Σελ. 88-89.
ΑΡΓΥΡΗΣ ΕΦΤΑΛΙΩΤΗΣ
(Μόλυβος Μυτιλήνης: 1849- Εξ-λα-Πεν Γαλλίας: 1923)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου